Bağlanma Travmasından Sonra İç Eleştirmenimizi Susturmak

ANAHTAR NOKTALARI

• Çocukluktaki bağlanma travmasının en yaygın yan etkilerinden biri, sert bir iç eleştirmenin gelişmesidir.
• Kendinden nefret etmenin ve kendini ihmal etmenin kökünde, kişinin sevilecek veya ilgilenilecek kadar iyi olmadığına dair koşullu inançları vardır.
• Kendinden nefret etme ve kendini ihmal etme duyguları, travma canlandırmasının muhtemel olduğu durumlarda kendini sabote etme davranışına genellenebilir.

Çocukluktaki bağlanma travmasının en yaygın yan etkilerinden biri , kişinin iç sesinin yerini alan sert bir iç eleştirmenin gelişmesidir . Doğamız gereği, başkalarıyla bağlantı kurmaya programlıyız, bu da bize kendimizi nasıl seveceğimizi ve saygı duyacağımızı öğretir.

Bununla birlikte, istismar, ihmal, terk edilme veya geçersiz kılınma kaynaklı bağlanma travması, çocuğu benlik algısının tehlikeye düştüğü cezalandırıcı ortamlara uyum sağlamaya zorlar. Hayatlarındakilerle bağlantı ve güvenlik hissetmek yerine, hayatta kalma modunu öğrenirler. Sağlıklı bir yetiştirilmeden özsevgi ve özsavunmayı öğrenmek yerine, bakıcılarının isteyeceğine inandıkları şey olmaya zorunlu olarak çabalama karşılığında kendilerini kabul etmekten vazgeçerler.

İç Eleştirmenimiz Nedir?

Herkes, özellikle savunmasız anlarda, seçimlerine veya davranışlarına karşı olumsuz duygular geliştirebilir. Bununla birlikte, olumsuz duyguları acımasız bir iç eleştirmenden ayıran şey, temel mesajındaki değersizlik duygusudur. Kötü bir seçim yapmaya dayalı olumsuz duygular suçluluk duygusuyla ilgiliyken, içsel bir eleştirmenle bağlantılı mesajlar utançla ilgilidir .

Bu nedenle, suçluluk duygusuyla ilişkilendirilen olumsuz duygular, bir kişinin "Ben bir hata yaptım" demesini içerebilirken , utançtan alınan mesaj "Ben bir hatayım" içerebilir.

Bunların Üstesinden Gelme Yolları;

1. Karşılaştırmalar

Çocuklar kendilerini başkalarıyla karşılaştırmaya programlanmış değildir. Bu öğrenilmiş davranış, sosyalleşmeden kaynaklanır - diğer şeylerin yanı sıra, sürekli dırdır etme, küçümseme, küçümseme ve talepkar ve hatta istismarcı ebeveynler tarafından reddedilme dahil.Örneğin, bir ebeveynin narsisizmi yüksekse ve imajına çocuğunun duygusal sağlığından daha çok önem veriyorsa, çocuğu eve bir testten “B” getirdiği için azarlayabilir ve daha iyi yapması gerektiği konusunda çocuğu utandırabilir. Ya da çocuğunun kilosunu veya görünüşünü başkalarının yanında değersizleştirerek arkadaşlarınınkiyle karşılaştırabilirler.

Karşılaştırmaların üstesinden gelmek: Bir kişinin, kendilerini başkalarıyla karşılaştırarak bir tavşan deliğine düşmeyi en aza indirmeye yardımcı olmak için duygusal "tetikleyicilerini" tanımlamayı öğrenmesi önemlidir. Bunlar bir kez fark edildiğinde, karşılaştırmadan üzerinde çalışmak daha kolay hale gelebilir.

2. Ya hep ya Hiç Düşüncesi

Utanç, ya hep ya hiç düşüncesinin ve davranışının üreme alanıdır. Yanlış bir şekilde değerlerinin başarılarına veya ebeveynlerini ne kadar iyi gösterdiklerine bağlı olduğuna inanmaya şartlandırılarak büyüyen çocuklar, bilinçaltında ya hep ya hiç düşüncesinin temelini öğreniyorlar.

Örneğin, bir çocuk sınıfının birincisiyse, ebeveynleri ona "en iyi" gözüyle bakabilir. Bu koşullanma, çocuğa yalnızca bakıcılarının beklentilerini yerine getirirken ilgi veya kabul gösterildiği, dile getirilmeyen beklentiler veya değer koşullarının kaygan bir eğimine yol açabilir .

Yetişkinler olarak, değerliliklerini başarılarıyla ilişkilendirmeyi öğrenebilirler ("her şeyi" düşünerek) veya kendileri için belirledikleri kendi beklentilerini karşılayamazlarsa ("hiç" düşünme) iç eleştirmenleri merkez sahneye çıkabilirler. . Ya hep ya hiç düşüncesi, bir kişinin davranışının, "ya" aşırı performans gösterdiği "ya da" hiç deneme zahmetine girmediği bu tür bilişsel çarpıtmalarla uyumlu hale gelmesine yol açar.

Ya hep ya hiç düşüncesinin üstesinden gelmek: Ya hep ya hiç düşüncesini daha az ifade etmeyi öğrenmek, bu kalıbın üstesinden gelmeye yardımcı olmak için önemlidir. Yaygın ifadeler, "hepsi", "hiçbir şey", "her zaman", "asla" ve "her şey" gibi sözcüklerin kullanılmasını içerir.

Bu tür ya hep ya hiç düşünceleri yüzeye çıktıkça bu çarpıtmaların azaltılması için yeniden etiketlemeye başlamak da önemlidir. Örneğin, "asla" veya "her zaman", yaklaşımında daha kapsayıcı ve daha az mutlak olan "bazen" olarak değiştirilebilir.

3. Kendinden Nefret etme/Kendini İhmal etme

Travma yaratan ebeveynleri olan ailelerde yetişen çocuklar da hiçbir değerlerinin veya değerlerinin olmadığına inanarak yetiştiriliyor. Sonuç olarak, birçoğu bakıcılarının istismarını kendinden nefret etme ve kendini ihmal etme şeklinde kendilerine çevirir.

Yetişkinler olarak, bu model, travma canlandırmasının muhtemel olduğu durumlarda kendi kendini sabote etme davranışına genellenebilir. Örneğin, bir kişi bilinçsizce kendinden nefret ve kendini ihmal etmeye dayalı bu zehirli içsel eleştiri mesajlarını olumsuz olarak güçlendiren narsist veya yağmacı tiplere ilgi duyabilir.

Kendinden nefret etmenin/kendini ihmal etmenin üstesinden gelmek: Kendinden nefret etmenin ve kendini ihmal etmenin kökünde, sevilmek veya ilgilenilmek için yeterince iyi olmadıklarına dair koşullu inançlar vardır. Bu kalıptan kurtulmak, tipik olarak, iç eleştirmenin mesajını dışarıdan, içeriye bakarak gözlemlemeyi öğrenmeyi içerir. Bir kişi mesajı “duyma” konusundaki bakış açısını değiştirdiğinde, iç eleştirmene meydan okumak ve onu çağırmak için adımlar atmak daha kolay hale gelebilir.