Fazla Fedakar Annelerin Kızları

Fedakarlık ve annelik birbiri ile oldukça ilişkili kavramlar,bir kadın anne olunca,bildiği anneliği,tüm öğretilerini kendi mekanizmaları ve bilinci ile işleyerek öznel bir annelik deneyimi yaşar ve yaşatır.Ancak “fedakarlık” adı altında yapılan ve söylenenler çocukta bir yük olabilir veya çocuğu değersizleştirebilir.

Fazla fedakarlık; her şeyi mükemmel yapmaya çalışan bir kadın demek ise bunun benlik açısına bazı yansımaları olur.Herkesi mutlu etmeye çalışan kadın,kendini mutlu edemez.Mükemmel olmazsa sevilmeyeceği inanışı,başkaları için yaşamak anlamına gelir.Başkaları için yaşamak çocuğuna da doğrudan geçireceği bir davranış ve düşünce biçimidir.Bazen de çocuk büyüdükçe bu düşünceyi reddeden,değersizleşmekten korktuğu için benliğinin tehdit edildiğini kolayca hisseden,agresyon gösteren ve “kesinlikle annem gibi olmamalıyım” düşüncesine sahip bir birey olur.İkisi de çocuğun, annenin fedakarlığını yorumlama ve içselleştirme biçimidir.

Fedakar annelerin çocukları da kendileri gibi mükemmel olmalı,toplum tarafından onaylanmalı ve kendisini takdir etmelidir.Çünkü tüm fedakarlıklar çocuklar içindir.Ancak bu yaklaşım,kendini gerçekleştiremeyen,öfkeli,yetersiz hisseden çocuklar yetişmesine sebep olur.Annenin gücü ve saygınlığı toplumdan onaylanmasına değil,”kendiliğini”  koruyabilme ve sevebilme becerisine sahip olmasıyla ilgilidir.Bunu yapamayan anne ezilmekten,değersizleşmekten korkan çocuklar yetiştirir.Ancak çocuğun ihtiyacı kendini koşulsuz sevmesini öğrenmektir.

Aşılmamış bu durumda çocuk annesi gibi yaşayarak kendini değersizleştirebilir ya da reddederek yaşarken,istemsizce annenin öğretisini de zaman zaman uygular,uyguladığında değersiz,uygulamadığında huzursuz hisseder ve bu duyguların arasına sıkışır. Duygu durumunu anlamlandırmakta sorun yaşar.Ancak öfke patlamaları -özellikle anneye ya da anne gibi kendini değersizleştiren kadınlara-devam eder.

Bu zor durumun bitmesinin,yüklerin indirilmesinin,benliğin iyileşmesinin yolu kalıba sığmamak,yöntemler arasında sıkışmamak ve bir harman oluşturmaktır.Ancak bu harman “herkesi” memnun etmeye yönelik  ya da kendinize olan koşullu sevginizin koşullarını sağlamak için olmamalıdır.Neyi kim için yapıyorsunuz?Bir davranışınızı düşünün,bu ipin ucudur.İpi çekin,ipin ucu benliğinize mi bağlı yoksa ipi çekince üstünüze ağır yükler mi düşüyor?

 “Kendilik” olarak ne olduğunuzu anlamak,içe bakıp gerçek benliğinizi görmek,yeniden bir harman oluşturmak,bir kadın,bir anne olmak cesaret gerektirir.Ancak unutulmamalıdır ki;

“Zor bir durumdan çıkmanın en iyi yolu,içinden geçmektir.”

Robert Frost