Helikopter Ebeveyn
Helikopter ebeveyn, çocuğun etrafında pervane olan ve çocuğun kendi gölgelerinin dışına çıkmasına izin vermeyen tamamen iyi niyet ile yapılan yanlış bir ebeveyn tutumudur. Çocukları için çok fazla ilgi gösteren, aşırı derecede kontrolcü, müdahaleci, çocuğun kendi çözmesi gereken sorunları çocuğun yerine çözen, çocuk bir sorun yaşamasın diyen önceden karşısına çıkabilecek tüm engelleri ortadan kaldıran aile tutumu olarak tanımlanabilir.
Çağımızda çok yaygın olarak görülen bir sorundur ve fark edilmediğinde ileride çocuk için zorluklarla dolu bir hayat bırakılmış olunacaktır. Bu ebeveyn tutumuyla yetiştirilen çocuklar, sorumluk almayı öğrenemezler çünkü ebeveynleri onlar yerine sorumluluk alır ve sorunlara çözümler bulurlar. İleriki yaşamlarında çocukların sağlıklı bir hayat sürdürebilmeleri için ebeveynler çocuklarına sorumluluk almayı öğretmelidirler. Çocuklar yaşlarına uygun olarak sorumluluklar almalı ve kendi kararlarını vermelidirler. Yaşam şartları, sınav sistemi ve gelecek kaygısı aileleri helikopter ebeveyn olmaya iten faktörlerdendir. Bu çocuklar ebeveynleri tarafından bastırıldıkları için kendi duygularını rahat ifade edemezler. Helikopter ebeveynler genellikle çocuğuna karşı bazı şeyleri eksik ve yetersiz yaptığını düşünerek derin kaygı yaşayabilirler.
Helikopter ebeveynler, bulundukları her ortamda çocuklarından, anne ve babalık özelliklerinden bahsetmek isterler. Çocuk için sürekli etkinlik programı hazırlayarak çocuğun sıkılmasına fırsat vermezler. Çocuğun tüm ödevlerini birlikte yaparlar hatta bazen proje ödevlerini sadece ebeveyn yapar. Çocuğun yaşadığı bir problemi hemen kendileri çözümlerler. Çocuk ile kendilerini o kadar bütünlerler ki her şeyi beraber yaşadıklarını düşünürler. ‘Bugün biraz yorgunuz.’ ‘Dün hasta olduk.’ ‘Çişimiz geldi mi?’ Çocuğun her anına müdahale etmek isterler. Giyineceği kıyafete, yiyeceği yemeğe, konuşacağı arkadaşa, okuyacağı bölüme, seçeceği mesleğe kadar her şeyi kendileri kontrol etmek isterler.
Bu yöntem, kısa vadede çocuğa çok destek olur iken uzun vadede çocuğun başarısını örseler. Çocuk kendi hayatını ve zamanını yönetme konusunda inisiyatif almayı öğrenmelidir. Çalışma becerileri ve yürütücü işlevler çocuğa öğretilmelidir.
Bu sistem ile yetiştirilmiş çocuklarda;
Bir sorun karşısında yoğun kaygı duyma,
Düşük özgüven ve benlik algısı,
Birey olmakta zorlanma,
Kendi başına sorun çözme ve karar vermede zayıflık,
Depresyon ve öfke kontrol problemi görülebilir.
Aileye, akademik danışmalık ve çocuğa, çalışma becerilerini kazanma konusunda danışmanlık hizmeti verilmesi önemli olacaktır. Çocuğun planlama, sıralı görevlerde bir sonra ki basamağı belirlemesi, strateji kurması, bir şeye nasıl başlayacağı ve bitireceği ve bu süreç içerisinde zaman yönetimini nasıl yapması gerektiğini öğrenmesi hem akademik hem de sosyal hayatta oldukça önemlidir.
