Neden Bir Şeyleri Atamıyorum ? ’İstifçilik’

Halk arasında istifçilik olarak bilinen kompulsif biriktirme hastalığıdır. DSM-V ile birlikte obsesif kompulsif bozukluk tanı kümesi altında sınıflandırılmıştır.

İstifçilik yapan kişiler genellikle geçmişten nesneleri ellerinde tutarak geçmişe tutunmaya çalışan kişilerdir. Bu ellerinde tutma olayına ise her zaman çok mantıklı açıklamaları vardır. Bunu kaotik  ve düzensiz bir biçimde yaparlar. Bu durum koleksiyonerlik ile karıştırılmamalıdır. Koleksiyonerler belli eşyaları belli bir nizam içinde biriktirirken istifçiler bunun son derece düzensizce ve hunharca yaparlar. Bazen de siz bu kişilerin gerçekten sorunlu mu yoksa çok duygusal ya da naif birisi olduğunu ayırt edemezsiniz.
İstifçiler hiçbir şeyi atamazlar. Geçmişteki her anla ilgili bir şey biriktirme ihtiyacı duyarlar.
Burada bir nesneye duygu aktarımı vardır ve o anda hissettiğimiz tüm duygusal enerjiyi o nesneye aktarırız. Oysa ki o duygular o  nesnede değil bizim zihnimizdedir. Özellikle sürekli bulunduğunuz yere sığamama duygusu hissediyorsanız burada bir sorun var demektir.

Hayat sürekli bir şeylerin başlaması ve bitmesi üzerine kurulu bir düzendir. Doğum ve ölüm gibi. Bu gerçeği kabul etmemiz lazım. Her gün vücudumuzdaki pek çok hücre ölüyor ve yerine yenisi geliyor. Vedalaşma duygusuna kendimizi alıştırmamız lazım. Bunu yapamayan kişiler bunun önüne geçmezlerse istifçilik dediğimiz biriktirme takıntısı geliştirebiliyorlar.

Peki, ne yapmalıyız?

Eğer istifçi bir tanıdığınız var ise onu bu eşyalardan ve biriktirdiklerinden bir anda kurtulmaya zorlamamalısınız. Keza birinin de size böyle davranmasına izin vermemelisiniz. Bu şekilde bir kaygı yaratıldığı için daha fazla bağlanma yaşanmasına sebep olabilirsiniz. Bu arınmayı yavaş yavaş ve bir seremoni şeklinde yapmalısınız. Değişim her zaman zor ve acılı bir süreçtir. Canınız acıyacaktır fakat bu acının sonunda o anların artık bittiğini kabul etmiş olacaksınız. Tıpkı çocukluğunuzun, gençliğinizin de bittiğini kabul edememek gibi.

Unutmayın, istifçi kişilerde dolapların ağzına kadar dolu olmasından aslında keyif almıyor ve o nesneyi atarken kaybedeceğini düşündüğü şey aslında o nesne değil, o nesneyle ilişkilendirdiği bir zaman ya da dönem.
İlk adımda her hafta beş nesneden kurtulma etkinliği yaparak başlayabilir ve bunu git gide arttırabilirsiniz. Vedalaşması en kolay olandan başlayıp en zora doğru bir hedef listesi oluşturabilir ve adım adım ilerlemeyi amaçlayabilirsiniz.
Bir sonraki adımda ise sizi bu davranış paternine iten şeyin ne olduğunu bulmak ve böyle davranma ihtiyacınızın altında yatan sebebi sorgulamak ve kalıcı çözümler yaratmak adına bir uzmandan psikolojik yardım alabilirsiniz.