Sevgimiz Partnerimize Yetmiyor Mu? Yoksa Biz Mi Yeterince Sevmiyoruz?

İnsanın doğası gereği sevme içgüdüsüyle doğar. Tabi içerisinde bulunduğu ortam, yetiştiği aile ortamı ya da çevresel etkenler ile sevme duygusu kişiden kişiye göre değişkenlik gösterir.

Peki sevme öğrenilen bir şey mi? Sevmeyi öğrenebilir miyiz?

Sevme duygusu okuma, yazma, yürüme vs. kavramlar gibi sonradan öğrenilmez. Sevme sonradan öğrenilemez ve içgüdüseldir ama sonradan değişebilir, gelişebilir.

Herkesin aile ortamı, yetiştiği ortam ya da görmüş olduğu sevgi duygusu farklı olduğu için partnerimize gösterdiğimiz sevgide farklı ölçüde olabilir.

Örneğin; sert, otoriter bir babadan gizlenmiş hissettirilmeyen sevgi alan bir birey aynı şekilde sevgisi gösteremeyebilir ya da kendisi sevgi hissetmediği için partnerine çok fazla sevgisini hissettirebilir.

Ama bunu kesin olarak bizim sevgimiz yetersiz ya da gereğinden fazla olarak belirtmek mümkün değildir. Buna kesin olarak bir şey diyebilmemiz için partnerimizin isteklerini ve beklentilerini biliyor olmamız gerekiyor.

Mesela;

·       Partnerimiz ilişkiden ne bekliyor?

·       Sevgimizi gerçekten hissediyor mu?

·       Sadece sevmek yetiyor mu?

·       Gerektiği kadar partnerimizin yanında olabiliyor muyuz?

·       Arada küçük jest ya da güzel sözler onu daha değerli hissettiriyor mu?

·       Bizim için sevmek nedir?  Aynı zamanda partnerimiz için sevmek nedir?

Bunu sorgulamamız gerekiyor. Bu durumları sorgulayıp partnerimiz için ve bizim için sevmek ne demek bunu anlarsak ilişkilerimizde sorunlarda daha az seviyeye düşer.

Örneğin, sevgi yoksulluğu yaşayıp bunu kendi partnerine yansıtmak istemeyen bir birey bu düşüncesinden dolayı partnerine gereğinden fazla sevgi ve ilgi verdiği için partnerini bazen sıkıp bunaltabiliyor. Bu doğrultuda da partnerler arası sorun ya da problemler meydana geliyor.

Sevgimizin düzeyinden emin olamayıp ilişkilerimizde yaptığımız bazı hatalı davranışlarda bu şekilde sınıflandırılabilir;

1.      Geçmiş duygusal deneyimlerler kıyas yapıp gelecek öngörüsü,

2.      Partnerimize odaklanıp kendi çekiciliğimizi kaybetmemiz,

3.      Partnerimize olan bağlılığımızın bağımlılığa dönmesi,

4.      Partnerimizi olduğu gibi kabul etmektense onu değiştirmeye çalışmamız.

Bunlardan yola çıkarak aslında sevgimizin yetmemesi ya da az sevmek gibi bir durum yok denecek kadar azdır. Partnerimizin beklentisi ve kendi beklentimizi bilip birbirimize net bir şekilde ifade edip o doğrultuda hareket edersek birbirimize sevgimizde yeter ilgimizde. Tabi bu doğrultuda partnerimiz daha da fazlasını ister ve kendi beklentilerimizi göz ardı ederse bu bizim sevgimizin ya da ilgimizin azlığından değil partnerimizin mutlu olmayı bilmemesindendir.